وجود نااطمینانی و نوسانات بازار سهام یکی از ویژگی های بارز این بازار به شمار می آید. لذا بررسی عوامل موثر بر نااطمینانی بازار سهام می تواند در جهت تحلیل و پیش بینی دقیق تر شاخص بورس اوراق بهادار مفید واقع شود. در این مقاله با بکارگیری مدل های واریانس شرطی و مدل خود رگرسیون برداری به بررسی رابطه بین نااطمینانی متغیرهای مهم کلان اقتصادی و نااطمینانی شاخص کل قیمت بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است. به این منظور از داده های فصلی در دوره زمانی 1388-1373 استفاده شده است. یافته های این مقاله نشان می دهند که نااطمینانی خود بازار سهام بیشترین سهم را در توضیح نااطمینانی شاخص کل بورس اوراق بهادار تهران دارد. همچنین نوسانات بازار های موازی (مسکن و طلا) نسبت به سایر متغیرهای کلان سهم بیشتری در توضیح نوسانات بازار سهام دارند.

حضور متغیرهای درون زا در مدل های آماری ناسازگاری و اریبی برآوردگرهای معمول پارامترهای مدل را به دنبال دارد. روش های متعددی در این حالت ارائه شد که مشکل ناسازگاری و اریبی را تنها برای حالت بزرگ نمونه ای حل کرده اند. یکی از این روش ها مبتنی بر استفاده از متغیر ابزاری است که باعث حذف درون زایی متغیر مورد مناقشه می شود. روشی دیگر برای برآورد پارامتر مدل های رگرسیون درون زا، روش کمترین توان های دوم دو مرحله ای است که دقت بهتری نسبت به روش کمترین توان های دوم معمولی دارد. اما براوردگر حاصل از این روش نیز تنها در حالت بزرگ نمونه ای نااریب و سازگار است. مقاله حاضر روش های نوینی برای رفع این نقص ها ارائه می کند. به طور دقیقتر، به منظور افزایش دقت برآورد در مدل موردنظر، نوشته حاضر سه روش کمترین توان های دوم دو مرحله ای تکراری، دو مرحله ای جکنایف و دو مرحله ای کالبیده را در حالت اندازه نمونه متناهی پیشنهاد می دهد. برای ارزیابی عملکرد روش های ارائه شده مطالعه شبیه سازی انجام خواهد شد. علاوه بر این، با استفاده از داده های هزینه و درآمد ایران، گردآوری شده در سال 1390، نحوه عملکرد برآوردهای پیشنهادی مورد مقایسه قرار می گیرد.

بخش حمل ونقل دربرگیرنده ی فعالیت هایی است که به شکل گسترده در فرآیندهای تولید، توزیع و مصرف کالاها و خدمات مؤثر بوده و از این منظر، نقش زیربنائی در رشد اقتصادی کشورها و جوامع ایفاء می کند. با این وجود سرمایه گذاری در زیرساخت های حمل ونقل علی رغم اثرات مثبت، ممکن است در کشورهای در حال توسعه به دلیل سوء مدیریت و نداشتن استراتژی و برنامه مناسب در توسعه زیرساخت ها، اثرات مطلوب و حداکثری روی توسعه و رشد اقتصادی نداشته باشد. با توجه به ماهیت سرمایه گذاری در بخش حمل ونقل و هزینه بالای آن، لزوم آگاهی از رابطه میان تولید و سرمایه گذاری در این بخش و رشد تولید ناخالص ملی از ابعاد و زوایای مختلف اهمیت بیشتری می یابد. پژوهش حاضر، بر اساس یک "مدل تصحیح خطای برداری" و برآورد آن در دوره زمانی 1373 الی 1399 به بررسی این موضوع پرداخته است. براساس آزمون های انجام شده، روابط متغیرهای مورد استفاده در این الگو در قالب سه رابطه هم انباشتگی قابل تصریح هستند. این سه رابطه تحت سه رابطه توضیح دهنده تولید ناخالص ملی حقیقی، نرخ ارز حقیقی و سرمایه گذاری حقیقی در بخش حمل ونقل قابل بررسی هستند که به ترتیب توصیف کننده رفتار بخش حقیقی اقتصاد، رفتار بازار ارز و رفتار سرمایه گذاری در بخش حمل ونقل می باشند. با توجه به آزمون های خوبی برازش مدل و بنا بر نتایج به دست آمده، متغیر سرمایه گذاری در بخش حمل ونقل بر متغیر تولید در بلندمدت اثرگذار است و میزان این اثرگذاری به نحوی است که هر یک درصد افزایش سرمایه گذاری حقیقی در بخش حمل ونقل می تواند 0.09 درصد در رشد اقتصادی ایران موثر واقع شود.

گرچه اکثر ما با کمک تجربه و دانش فطری خود با مفهوم "مشکل" آشنا هستیم، لکن هنوز تعریف این کلمه غامض و پیچیده است. مشکلات، خود بیان کننده خود نیستند بلکه تعریف و تفسیر آن ها به ارزش ها و نمادهایی که در ضمیر انسان ها است و به نوع انتظار و تلقی آنان بستگی دارد. بدون تردید تشخیص مشکلات توسعه و ارایه راه حل های مناسب برای آن ها متاثر از جهان بینی و نقطه نظرات مدیران، طراحان و برنامه ریزان محیط زیست، اعم از معماران، شهرسازان و غیره است.در این نوشتار نویسنده می کوشد تا در یک دسته بندی کلی، دیدگاه های مختلف مواجهه با مشکلات را در تعامل با یکدیگر قرار داده تا از این رهگذر زمینه ای مناسب را برای طرح دکترین معتقدین به توسعه درون زا فراهم آید. این دیدگاه ها به چهار گروه تقسیم بندی شده و برای هر یک روشی جهت تشخیص مشکلات و راه حل های مختلف آن ها پیشنهاد گردیده است که عبارتند از: گروه محافظه کاران که آزاد کننده مشکل (Problem Absolver) هستند؛ گروه گذشته گراها که کارشناسان تجزیه و تحلیل مشکل (Problem Resolver) هستند؛ گروه آینده نگرها که مشکل گشا (Problem Solver) بوده و گروه آینده سازها که حلال مشکلات (Problem Dissolver) هستند.با بهره گیری از تحلیل فوق به ارزیابی مدل درون زا که با اتکا به گذشته وقتی که مشکلات کمتری وجود داشت و با استناد به خصوصیات منطقی و علمی آن که فرآیند تولید را در یک طرح جامع عادلانه و آینده نگر همراه با مشارکت مردم در یک تشکیلات افقی مورد نظر دارد خواهیم پرداخت. باشد تا این تلاش اثری هر چند اندک در سیاستگزاری و برنامه ریزی اجرایی توسعه مملکت داشته باشد.

پس از یک دهه، سال های اخیر شاهد تجدید حیات عمده ای در تئوری رشد اقتصادی بوده است، و جمع بندی آخرین تحولات تئوری جدید رشد را می توان در کارهای بارو و سالائی مارتین (1995) و آگهیون و هایویت (1998) ملاحظه کرد. چون در الگوهایی که در نوشته های اقتصادی با اهمیت تلقی می شوند، و مغایر الگوی رشد رابرت سولو (1956) هستند، نرخ رشد پایدار به طور درون زا تعیین می شود، این الگوها به الگوهای رشد «درون زا» معروف شده اند. بلافاصله پس از چاپ مقالات رومر (1982)  و لوکاس (1998) که حجم عظیمی از مطالب مربوط به رشد را به دنبال داشت، هیجان ات فروکش کرد و ارزیابی جدی نتیجه گیری تئوری رشد «نوین» آغاز شد، و به این نکته اشاره شده است، که بخش زیادی از عقاید عنوان شده (اگر نه تمام آنها) از مدت ها پیش شناخته شده بود، و نیز این که قبل از تئوری های جدید، تئوری هایی وجود داشتند که با معیار «درون زا بودن» مربوط به اقتصاد رشد آن دوره مطابقت داشتند. ایم معیار می گوید که رشد درازمدت به جای این که از طریق برخی متغیرهای برون زا معین شود. «در درون خود الگو» محاسبه می شود (بارو و سالائی مارتین، صفحه 38). برای مثال، تئوری انباشت سرمایه و رشد اقتصادی اقتصادی کلاسیک از آدام اسمیت تا دیوید ریکاردو و تئوری تعمیم یافته تولید مجدد کارل مارکس و نیز الگوی جان فون نویمن همگی با معیار رشد درون زا مطابقت دارند ...